Μαρία Παντίσκα, 4 μήνες μετά τη σφαγή της μάνας της.Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό: LIFE στις 29.11.1994
Η Μαρία μπορεί να μην κρατάει, όπως η Μαντόνα Σιστίνα, το παιδί στα χέρια της. Κοιτάζει όμως ακριβώς στο ίδιο σημείο με εκείνη!
Τι βλέπει;
Ευχαριστώ τον "αθεόφοβο" για την επισήμανση...
Γράφει: "Η ασπρόμαυρη είναι η φωτογραφία της Μαρίας Παντίσκα,με ένα μαύρο μαντήλι στο κεφάλι που ακουμπάει όρθια σε ένα τοίχο με σταυρωμένα χέρια, 4 μήνες μετά από τη σφαγή της μάνας της στο Δήλεσι από τους Γερμανούς. Η φωτογραφία είχε κάνει μεγάλη αίσθηση όταν δημοσιεύτηκε τότε στο LIFE. Πριν από λίγο καιρό,νομίζω το Ε της Ελευθεροτυπίας είχε δημοσιεύσει πρόσφατη συνέντευξη της ίδιας μεγάλης πλέον σε ηλικία.
Η διαφορά εδώ είναι ότι ο φακός κατέγραψε μία όμορφη γυναίκα που σπαράσσεται εσωτερικά από τον βουβό πόνο και την θλίψη που με δυσκολία κρατάει τα δάκρυα και παρ’ όλα αυτά διατηρεί μια αρχοντική μεγαλοπρέπεια και αξιοπρέπεια.
"
Τι βλέπει;
Ευχαριστώ τον "αθεόφοβο" για την επισήμανση...
Γράφει: "Η ασπρόμαυρη είναι η φωτογραφία της Μαρίας Παντίσκα,με ένα μαύρο μαντήλι στο κεφάλι που ακουμπάει όρθια σε ένα τοίχο με σταυρωμένα χέρια, 4 μήνες μετά από τη σφαγή της μάνας της στο Δήλεσι από τους Γερμανούς. Η φωτογραφία είχε κάνει μεγάλη αίσθηση όταν δημοσιεύτηκε τότε στο LIFE. Πριν από λίγο καιρό,νομίζω το Ε της Ελευθεροτυπίας είχε δημοσιεύσει πρόσφατη συνέντευξη της ίδιας μεγάλης πλέον σε ηλικία.
Η διαφορά εδώ είναι ότι ο φακός κατέγραψε μία όμορφη γυναίκα που σπαράσσεται εσωτερικά από τον βουβό πόνο και την θλίψη που με δυσκολία κρατάει τα δάκρυα και παρ’ όλα αυτά διατηρεί μια αρχοντική μεγαλοπρέπεια και αξιοπρέπεια.
"
1 σχόλιο:
Δεν είναι από το Δήλεσι. Από τη σφαγή του Διστόμου ο πόνος...
(Υπέροχο το μπλογκ!)
Δημοσίευση σχολίου