Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Η ώρα του μπαλτά


Στον Θ.Τ.

Συγχώρα με φίλε

Ας με συγχωρήσουν οι ιδέες σου

Ας με συγχωρήσουν οι σκέψεις σου

Ερχεται και πάλι ο καιρός του μπαλτά

Όλα κόκκινα τα βλέπω πάλι

«Κοσμοδιόρθωση» ουρλιάξαν τα αλουμίνια

«Η ώρα του μπαλτά» απαντάει το ατσάλι

Δεν θα είναι άδεια ούτε τα δικά μας χέρια

Ως πρόβατα επί σφαγήν, όχι άλλο

Με κατάρες, όχι άλλο

Γυρίζοντας το μάγουλο, όχι άλλο

Να μας κρεμάσουν στα τσιγκέλια

Όχι άλλο

Ας μην χαθούμε μέσα στον ύπνο

Νυχτώνει στην Καπέλα Σιστίνα, φίλε

Το τέλος της εικόνας

Όλα κόκκινα τα βλέπω πάλι

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

Τελευταία ημέρα του 2007…




Νύχτα…

Ούτε κι αυτό δεν ήταν τελικά

Σωτήριο Ετος!

Ο ΑNemos (ή ο Ανεμος) (ή ο άνεμος) (δηλαδή αυτό το ιστολόγιο), αλλάζει πορεία. Διαβάζεται ανάποδα…

Κάθε ποστ θα αλλάζει, θα ξαναγράφεται, θα μεγαλώνει, θα μικραίνει, θα γίνεται υγρό και ύστερα πάλι αέρας και ύστερα πάγος… Κι ύστερα…

Σε λίγες ώρες θα μπει το 2008!

Πως πέρασαν κιόλας 500 χρόνια;

Μέσα σ’ αυτό το βλέμμα;

(Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει… ‘Ομως εγώ… Δεν παραδέχτηκα την ήττα. ‘Εβλεπα τώρα… Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω ...)

Πάμε προς τα πίσω λοιπόν! Οπου φυσάει…


Πάμε γι' άλλα!


Weve got five years, stuck on my eyes
Five years, what a surprise
Weve got five years, my brain hurts a lot
Five years, thats all weve got
Weve got five years, what a surprise
Five years, stuck on my eyes
Weve got five years, my brain hurts a lot
Five years, thats all weve got
Weve got five years, stuck on my eyes
Five years, what a surprise
Weve got five years, my brain hurts a lot
Five years, thats all weve got
Weve got five years, what a surprise
Weve got five years, stuck on my eyes
Weve got five years, my brain hurts a lot
Five years, thats all weve got
Five years
Five years
Five years
Five years

------------------

  1. MenieK From: 11/30/2007 08:15:00 μμ
    ωραίες οι ρετροσπεκτίβες
  2. exiled From: 11/30/2007 09:55:00 μμ
    Έι, καπ! Άλλαξέ το αυτό το σύστημα, γιατί μας έχεις απαυτώσει το RSS feed! :))))
  3. ANemos From: 12/02/2007 02:56:00 μμ
    MenieK >>> Μα δεν είναι;;; Σπάνε την γραμμικότητα της αφήγησης. Αναζωπυρώνουν την ελπίδα πως το τέλος μπορεί να είναι πίσω… Πάμε ανάποδα!

    exiled >>> Αρα το πείραμα πετυχαίνει. Αν τόσο εύκολα απαυτώνονται οι μηχανές και τα συστήματα. Υπάρχει ελπίς!

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους;


Sistine Madonna (c. 1513-1516)
Oil on canvas, 265 x 196 cm, Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden

"Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας. Όταν τραγουδάμε εμπρός στους εκφραστικούς πίνακες των ζωγράφων όταν σκύβουμε εμπρός στα άχυρα μιας καμμένης πόλεως όταν προσεταιριζόμεθα την ψιχάλα του ρίγους..."


Τι βλέπουν;

Την ιδέα για το «Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους;» την οφείλω στον Θανάση Τριαρίδη και στον κύκλο σεμιναρίων με τον γενικό τίτλο «Ιταλική Αναγέννηση: η επανάκτηση του σώματος».

Το πρώτο ποστ τοποθετήθηκε χρονικά στις 25 Δεκεμβρίου για ευνόητους λόγους αν και θα μπορούσε να είχε τοποθετηθεί σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή από το 1511 μέχρι και το 2007…

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου


10Comments

  1. monahikoslikos From: 11/29/2007 07:06:00 μμ
    Τον Χριστόδουλο...
  2. Argos From: 11/29/2007 07:14:00 μμ
    Εμένα;;;;
  3. fuzzy~burlesque From: 11/29/2007 09:10:00 μμ
    ενα βλεμμα ακομη.
    http://fuzzyburlesque.blogspot.com/2007/11/o.html
  4. ANemos From: 11/29/2007 11:04:00 μμ
    monahikoslikos και Argos>>>>

    Απίστευτα κοντά και οι δύο!
    Πραγματικά!
    Αλλά τι εστί "Χριστόδουλος" και τι εστί "Εμένα";


    fuzzy~burlesque>>>

    Στο κλέβω! Βλέπουν ακριβώς το ίδιο πράγμα!

    ---

    Συνεχίζεται...
  5. ο δείμος του πολίτη From: 11/30/2007 08:48:00 πμ
    Ο τρόμος μπροστά στις επιιδώξεις της κυβέρνησης και τον κίνδυνο της φτώχειας είναι η αιτία, άνεμε.
  6. ellinida From: 11/30/2007 12:31:00 μμ
    Την κατάρα του ανθρώπινου αίματος;
    Ζηλεύωωωω, τι ωραία σεμινάρια!
    Χρόνια πολλά.:)
  7. ANemos From: 11/30/2007 01:27:00 μμ
    ο δείμος του πολίτη >>>

    Φαντάζομαι ότι εννοείς την «κυβέρνηση» του Πάπα Ιούλιου του Β’ και του διαδόχου του Λέοντα Χ (Κάτι σαν τον Τζορτζ Μπους της εποχής ένα πράγμα...)

    ellinida >>>

    Πόσο κοντά!!!

    Σ' ευχαριστώ!
  8. Kozima From: 11/30/2007 03:34:00 μμ
    Είναι ο τρόμος αυτού που γνωρίζει και τα μάτια του ολάνοιχτα καρφώνουν σε ένα και μόνο σημείο. Και θυμαται όσα εγίναν, φαντάζεται όσα έρχονται.Καθρέφτες για τους ανυποψίαστους.


    Πάντα δυνατός, πάντα όμορφος, πάντα οραματιστής. Κάθε ευτυχία για τους δικούς σου.
  9. ANemos From: 11/30/2007 03:46:00 μμ
    Ναι! Βλέπει τη σάρκα να καίγεται...
  10. ANemos From: 11/30/2007 03:47:00 μμ
    Σ' ευχαριστώ!



Συνεχίζεται…


Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007

Τίποτα δεν είναι τυχαίο



Η Φουρνάρισσα κερδίζει το παιχνίδι.

Ένα παιχνίδι που είναι περισσότερο ανοιχτό από ότι φαντάζεσαι.

Που ανοίγει και άλλο, μεταφέρεται και συνδέεται με σκεπτομορφές. Με σκιρτήματα της σάρκας. Με ξαφνικές επιθέσεις στη λογική. Πέρα από τη λογική. Εντός του σώματος…

Επιστρέφουν!

Και θα επιστρέφουν πάντοτε οι εικόνες.

Οι πραγματικές εικόνες. Οι πέραν της εικονικής πραγματικότητας.

Θ., το ήξερες, έτσι δεν είναι;



Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Στήθη γεμάτα γάλα...


The Uffizi Ognissanti Madonna.

Εδώ αρχίζει η Αναγέννηση!!!

Κι ύστερα ήλθε ΕΚΕΙΝΗ...

The Birth of Venus
Sandro Botticelli, c. 1482–1486
tempera on canvas
172.5 × 278.5 cm, 67.9 × 109.6 in
Uffizi, Florence








Η οποία είναι ΑΥΤΗ:

A portrait (c. 1474) of Simonetta Vespucci by Sandro Botticelli

Κι ΑΥΤΗ:


A posthumous portrait (c. 1476-80) of Simonetta Vespucci by Sandro Botticelli

Και βέβαια ΑΥΤΗ:



Portrait of Simonetta Vespucci
Piero di Cosimo, c. 1480
Oil on panel
57 × 42 cm
Musée Condé


Άγνωστο σχέδιο του Μικελάντζελο στα αρχεία της Αγίας Έδρας

Ένα άγνωστο σχέδιο του Μιχαήλ Αγγέλου που τοποθετείται χρονικά στην εποχή της οικοδόμησης της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, βρέθηκε στα αρχεία της Αγίας Έδρας, γράφει στο σημερινό της φύλλο η βραδινή εφημερίδα «Osservatore Romano».

Το 1546, ο Μιχαήλ Άγγελος, που ήταν τότε 72 ετών, διορίστηκε αρχιτέκτονας της Βασιλικής και ήταν επικεφαλής για ένα μέρος των εργασιών στον τρούλο.

Φτιαγμένο με κόκκινη ώχρα, αυτό «το άγνωστο σχέδιο του Μιχαήλ Αγγέλου» απεικονίζει τμήμα μιας από τις κολώνες του τυμπάνου του τρούλου του Αγίου Πέτρου» και αποκαλύπτει κυρίως «μια διπλή γραμμή που τονίζει τα διάφορα επίπεδα του αντικειμένου, σαν η πέτρα να ήταν διάφανη», γράφει ο «Osservatore Romano».

Το σχέδιο βρέθηκε στα αρχεία του Βατικανού που είναι αφιερωμένα στην οικοδόμηση της Βασιλικής. Έγινε το 1563 και χρησιμοποιήθηκε για να δοθούν οδηγίες στους λιθοξόους. Αυτό το σχέδιο του Μιχαήλ Αγγέλου, ο οποίος κατέστρεψε πολλά από τα σχέδια του, βρέθηκε μετά το θάνατο του και δόθηκε στους εργάτες για να το εκτελέσουν.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ - ΜΠΕ

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Ο Υπνος σε Τύλιξε

http://www.palungjit.com/gallery/data/523/Caravaggio-DetailFromThe_RestontheflightIntoEgypt-c15968.jpg

ΙΕ'

Quid πλατανών opacissimus?

Ο ύπνος σε τύλιξε, σαν ένα δέντρο, με πράσινα φύλλα,
ανάσαινες, σαν ένα δέντρο, μέσα στο ήσυχο φως,
μέσα στη διάφανη πηγή κοίταξα τη μορφή σου
κλεισμένα βλέφαρα και τα ματόκλαδα χάραζαν το νερό.
Τα δάχτυλά μου στο μαλακό χορτάρι, βρήκαν τα δάχτυλά σου
κράτησα το σφυγμό σου μια στιγμή
κι ένιωσα αλλού τον πόνο της καρδιάς σου.

Κάτω από το πλατάνι, κοντά στο νερό, μέσα στις δάφνες
ο ύπνος σε μετακινούσε και σε κομμάτιαζε
γύρω μου, κοντά μου, χωρίς να μπορώ να σ' αγγίξω ολόκληρη,
ενωμένη με τη σιωπή σου
βλέποντας τον ίσκιο σου να μεγαλώνει και να μικραίνει,
να χάνεται στους άλλους ίσκιους, μέσα στον άλλο
κόσμο που σ' άφηνε και σε κρατούσε.

Τη ζωή που μας έδωσαν να ζήσουμε, τη ζήσαμε.
Λυπήσου εκείνους που περιμένουν με τόση υπομονή
χαμένοι μέσα στις μαύρες δάφνες κάτω από τα βαριά πλατάνια
κι όσους μονάχοι τους μιλούν σε στέρνες και σε πηγάδια
και πνίγουνται μέσα στους κύκλους της φωνής.
Λυπήσου το σύντροφο που μοιράστηκε τη στέρησή μας
και τον ιδρώτα
και βύθισε μέσα στον ήλιο σαν κοράκι πέρα απ' τα μάρμαρα,
χωρίς ελπίδα να χαρεί την αμοιβή μας.

Δώσε μας, έξω από τον ύπνο, τη γαλήνη.
http://www.jsmatt.com/picture/Rest%20on%20the%20Flight%20to%20Egypt.jpg

Οδός Τζορντάνο Μπρούνο

Ιστορία δρόμων

Πρόταση να δοθεί σε ένα δρόμο της Θεσσαλονίκης το όνομα του Τζορντάνο Μπρούνο απορρίφθηκε από την αρμόδια επιτροπή του δήμου και η απορριπτική εισήγηση παρουσιάστηκε στη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου προς επικύρωση.

Οταν ακούστηκε το όνομά του, από κάποιους δημοτικούς συμβούλους υπήρξαν αντιδράσεις του τύπου «ποιος είναι αυτός;», ώσπου παρενέβη ο σύμβουλος της παράταξης του ΣΥΝ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης. Είπε ότι πρόκειται για Ιταλό φιλόσοφο, που κάηκε στην πυρά από την Ιερά Εξέτασι και διαφώνησε με την απορριπτική εισήγηση.

«Ποια Ιερά Εξέτασι;», ρώτησαν άλλοι και ο Μηταφίδης απάντησε «του Μεσαίωνα» (σ.σ. ο Τζορντάνο Μπρούνο οδηγήθηκε στην πυρά το 1600 ύστερα από 7ετή φυλάκιση). Είπε ακόμα ότι στην Ιταλία έχουν δώσει το όνομά του σε πανεπιστήμιο, οπότε παρενέβη και η επικεφαλής της παράταξης του ΠΑΣΟΚ Χρύσα Αράπογλου, κατά της εισήγησης, και αποφασίστηκε η επιτροπή να ξαναδεί το θέμα.

Με την ευκαιρία, ο σύμβουλος του ΣΥΝ υπενθύμισε ότι εκκρεμεί πρόταση να δοθεί σε δρόμο το όνομα του Γιώργη Τσαρουχά, βουλευτή της ΕΔΑ, που δολοφονήθηκε από τη χούντα στις 9 Μαΐου 1968.

Οι δρόμοι της Ιστορίας και η ιστορία των δρόμων.
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/11/2007)


Ποιά Ιερά Εξέταση;
Ποιού Μεσαίωνα;
Ποιάς πόλης;

Αυτό το πρόσφατο άρθρο το εντόπισα αναζητώντας στοιχεία και διάφορα άλλα για τον Τζιορντάνο Μπρούνο και την ταινία "Giordano Bruno" με πρωταγωνιστή τον Gianmaria Volonte' (βλ. http://www.imdb.com/title/tt0070109/). ΤΑναμένω σχόλια.

crinamorte

Monumento a Giordano Bruno in Campo dei Fiori

OI ΔAIMONIΣMENOI


«Ο μηδενισμός και ο αθεϊσμός διαφεντεύουν με άλλο όνομα τον σύγχρονο άνθρωπο. Αρνηση πίστης και ταυτόχρονα ανάγκη να πιστέψεις, βία, μανία καταστροφής του ανθρώπου, της ψυχής του, της φύσης στο όνομα μιας ιδέας ή της παρωδίας μιας ιδέας, γενική παραδοχή του αποτρόπαιου, του απάνθρωπου... δεν αφορούν τη Ρωσία τού τότε, αλλά εμάς σήμερα· εμείς είμαστε οι δαιμονισμένοι, αυτά είναι οι δαίμονές μας».

Μάγια Λυμπεροπούλου - Συνέντευξη στον Γ. Βιδάλη - Ελευθεροτυπία 18/07/07

///

OI ΔAIMONIΣMENOI
ΦIONTOP NTOΣTOΓIEΦΣKI
Μετάφραση από τα Ρώσικα-Πρόλογος-Επίμετρο: ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

///

Ο άθεος Φιοντόρ ζήτησε να έχει στις τελευταίες του στιγμές, πάνω από το κρεβάτι του, αυτή την εικόνα...
Τι είδε;
Τι είδαν;
Ολο το παιχνίδι παίζεται εδώ τελικά... Εδώ και αιώνες!

///

η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο… όπως γράφει και η



///

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Προς τι ο τρόμος; (Πλεύρης)

«Οι Εβραίοι, όλη η αλήθεια» υπό Κ. Πλεύρη

- «Ο ναζισμός γνωρίζων καλά τα εβραϊκά σχέδια απεφάσισε, όπως αλλού περιγράφω, να εκδιώξει τους Εβραίους από την Ευρώπην. Και έπραξε κατά την γνώμιν μου πολύ ορθώς. Η απαλλαγή της Ευρώπης από τους Εβραίους είναι επιβεβλημένη, διότι ο εβραϊσμός συνιστά απειλή κατά της ελευθερίας των εθνών».

- «Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοιαι αντιφατικαί, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλην».

- «Ετσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα. […] Ξυπνήστε, οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει».



...........


Η κυρία Βέττα Μιωνή, Ελληνοεβραία που έχασε τον πατέρα της στο Αουσβιτς, εξηγεί γιατί αποφάσισε να πάει αύριο στο Εφετείο

Μην κοιτάζεις…


…Βλέπε!

Η πρώτη φορά που η σάρκα όχι απλώς επιδεικνύεται αλλά ανοίγει. Η εικόνα σοκάρει ακόμη και σήμερα. Πόσο μάλλον τότε… Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του χριστιανισμού που απεικονίζεται κάτι τέτοιο… Η Σάρκα…

Δεν υπάρχει αίμα. Ο Χριστός είναι νεκρός. Αναστημένος αλλά όχι εν ζωή!

Ο Θωμάς δεν κοιτάζει. Εχει βλέμμα τυφλού. Δηλαδή: Βλέπει!

...Και, χρόνια μετά, ο "μαθητής"...:

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Δες ΕΔΩ τι γράφει ο Αρανίτσης...)

"Για παράδειγμα, εφόσον επιλέξουμε να σταθούμε στο πιο εκκωφαντικό ορόσημο του περασμένου αιώνα, η πτώση της βόμβας στη Χιροσίμα θα στοιχειοθετούσε ούτως ή άλλως την κορυφαία είδηση της εποχής, επειδή έπεσε στα κεφάλια 300.000 Γιαπωνέζων, όμως το γεγονός ότι τραυμάτισε, επίσης, ανεπανόρθωτα τον ιστό του χωροχρόνου, ανοίγοντας μια γιγαντιαία τρύπα στην ηθική θωράκιση της ανθρωπότητας, η οποία έκτοτε δίνει απαθώς τη συγκατάθεσή της σε αμέτρητα απονενοημένα άλματα στο κενό - αυτή η παράμετρος από ποιο ειδησεογραφικό πρακτορείο καλύφθηκε; Εδώ, λοιπόν, το «πώς είναι τα πράγματα και όχι το πώς θα θέλαμε να είναι» παρουσιάζει αυτομάτως μιαν όψη λιγότερο ανέμελη. Ποια ήταν άραγε η αυθεντική απόχρωση της είδησης, ποιο ήταν το αληθές της περιεχόμενο; Μήπως το ότι οι Αμερικανοί βομβάρδισαν την Ιαπωνία με ατομικά όπλα για να δώσουν, όντως, μιαν ακαριαία λύση στον πόλεμο, τερματίζοντας ένα παρατεταμένο ολοκαύτωμα, ή μήπως το ότι η ίδια η καλπάζουσα τεχνολογία πίεζε αφόρητα προς την κατεύθυνση μιας έκρηξης που θα άνοιγε τις πύλες της Κόλασης;"


Του ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

7 - 13/01/2008

(Μα ΤΙ γυρεύει εδώ, στις 3 Δεκεμβρίου του 07 ένα κείμενο που δημοσιεύεται στις 13/01/2008???)
(Ολα γυρίζουν μπροστά, όλα πηγαίνουν πίσω!)

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Τηλε-όραση)

*** Απόδραση από τη μηχανή του κιμά

*** Δεν ήθελε να την συναντήσει. Δεν ήθελε να της μιλήσει. Δεν ήθελε το «πακέτο». Μόνο βγήκε και είπε αυτό: «Δεν θέλω!». Και πρόσθεσε: «Το αίμα νερό δεν γίνεται, αλλά εγώ το κάνω! Δεν θέλω καμιά σχέση μαζί τους!».

***Στην απάνθρωπη εκπομπή –μια από τις πολλές- με τα «πακέτα», ακούστηκε φωνή ανθρώπου. Ανθρώπινη!

***Τυχαία έπεσα πάνω της… Τόσο μόνο είδα… Γαλήνεψα…Κάποιοι μπορούν ακόμη και ξεφεύγουν από τη μηχανή του κιμά. Κι αφού μπορεί ένας, μπορούμε όλοι!

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Notorious)

Η εικόνα “http://i.imdb.com/Photos/Mptv/1228/1398_0005.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.



Alicia
: Why should I?
Devlin: Patriotism.
Alicia: That word gives me a pain.

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Κείμενα και Σύνδεσμοι Γ')

Παρόλο που πολλοί χριστιανοί ηγέτες θα προτιμούσαν να ζουν σε απολειστικά ανδρικό περιβάλλον, ήταν υποχρεωμένοι να διαχειρίζονται και το δύσκολο από κάθε άποψη θέμα της ύπαρξης των γυναικών. Ο Πέτρος μας άφησε μια απλή παραίνεση, στα πλαίσια της απλής εβραϊκής του παράδοσης (1): Ομοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν (…). Ο Παύλος όμως αφιέρωσε πολλές παραγράφους από τις επιστολές του στις γυναίκες, δηλαδή στη συμπεριφορά που οφείλουν να τηρούν οι γυναίκες μέσα στις εκκλησίες και τις κοινότητες, προκειμένου να μην παραβιάζουν το θέλημα του Θεού.

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Ενα ακόμη βλέμμα...)

μια φωτογραφια που θα'θελε να'χε τραβηξει
(για την o.f.i)
"...είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας γιατί ό,τι και αν επιδιώξουμε δεν είναι δυνατόν να πούμε όχι να πούμε ναι χωρίς το μέλλον του προορισμού μας όπως μια γυναία δεν μπορεί να κάμη τίποτε χωρίς την πυρκαγιά που κλείνει μέσα στη στάχτη των ποδιών της".

  1. αθεόφοβος From: 11/30/2007 01:37:00 μμ
    Για αυτή την φωτογραφία είχα γράψει στο παρελθόν ένα ποστ
    http://atheofobos.blogspot.com/2006/08/blog-post_24.html
  2. ANemos From: 11/30/2007 01:57:00 μμ
    Στην "έκλεψα" (δες πιο κάτω...)
    Σ' ευχαριστώ!


Συνεχίζεται…


Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Ενα ακόμη βλέμμα - Δήλεσι ...)

Μαρία Παντίσκα, 4 μήνες μετά τη σφαγή της μάνας της.Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό: LIFE στις 29.11.1994



Η Μαρία μπορεί να μην κρατάει, όπως η Μαντόνα Σιστίνα, το παιδί στα χέρια της. Κοιτάζει όμως ακριβώς στο ίδιο σημείο με εκείνη!

Τι βλέπει;


Ευχαριστώ τον "αθεόφοβο" για την επισήμανση...

Γράφει: "Η
ασπρόμαυρη είναι η φωτογραφία της Μαρίας Παντίσκα,με ένα μαύρο μαντήλι στο κεφάλι που ακουμπάει όρθια σε ένα τοίχο με σταυρωμένα χέρια, 4 μήνες μετά από τη σφαγή της μάνας της στο Δήλεσι από τους Γερμανούς. Η φωτογραφία είχε κάνει μεγάλη αίσθηση όταν δημοσιεύτηκε τότε στο LIFE. Πριν από λίγο καιρό,νομίζω το Ε της Ελευθεροτυπίας είχε δημοσιεύσει πρόσφατη συνέντευξη της ίδιας μεγάλης πλέον σε ηλικία.
Η διαφορά εδώ είναι ότι ο φακός κατέγραψε μία όμορφη γυναίκα που σπαράσσεται εσωτερικά από τον βουβό πόνο και την θλίψη που με δυσκολία κρατάει τα δάκρυα και παρ’ όλα αυτά διατηρεί μια αρχοντική μεγαλοπρέπεια και αξιοπρέπεια.
"

Συνεχίζεται…


Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Κείμενα και Σύνδεσμοι Α')


Κείμενα και Σύνδεσμοι που "δένω" με τον "τρόμο στα μάτια"...
Αυθαίρετα! Με την αυθαιρεσία ενός βλέμματος που φτάνει από πολύ μακριά...

Ενα ποιήμα είναι του Aρσένι Tαρκόφσκι, πατέρα του Aντρέι Tαρκόφσκι...


Ω! Μα τι γυρεύει ΑΥΤΟΣ ο σύνδεσμος εδώ; Ε;

Κι όμως…

Για ρωτήστε αυτήν! Την κόρη του φούρναρη!


La Fornarina

Κάτι πήγε πάρα πολύ λάθος στη σχέση της με τον Ραφαήλ!

(Δες στο μπράτσο της. Πάνω εκεί έχει γραμμένο το όνομά του. Υπογράφει τον πίνακα του θανάτου του. Με το ίδιο θα του σφίξει τον λαιμό. Μέχρι θανάτου. Μέχρι να χύσει! Οριστικά!)

(Και ναι! Είναι η ίδια! Η Μαντόνα Σιστίνα!)


Ω! Κάτι δεν πήγε καθόλου καλά με την Αναγέννηση!


  • Huckabee Claimed Jesus 'On The Cross' Supported The Death Penalty

  • Δημήτρης Δημητριάδης

  • Στη ρωγμή του χρόνου




    Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
    Κρύβομαι για να γλιτώσω,
    απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
    Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
    Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
    σ' αυτήν την άδεια πόλη

    Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
    Θάβομαι για να μεστώσω
    μες του Διογένη το πιθάρι
    Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
    Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
    καθώς εσύ κουρνιάζεις

    Εδώ στη γιορτή του πόνου
    Ντύνομαι να μην κρυώνω
    του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
    Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
    Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
    μα 'γω θα αναστηθώ




Συνεχίζεται…

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Ενα ακόμη βλέμμα - από την Ισπανία...)


Πάντα να φοβάσαι όσους δείχνουν επάνω...

2007-11-29-womannursingsized.jpg
Chim (David Seymour) 1911-1956, Land Distribution Meeting, Estremadura, Spain, 1936.

"Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντος μιας πολυσύνθετης σημαίας που κρατεί τους εχθρικούς στόλους εμπρός στα τείχη της καρδιάς μου κατοχυρώνοντες ψευδαισθήσεις πιστοποιούντες ενδιάμεσες παρακλητικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να νοηθή το αντικείμενον της πάλης".


Συνεχίζεται…


Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Ενα ακόμη βλέμμα...-Βοσνία)


Η εικόνα “http://www.eastrenfrewshire.gov.uk/10247.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
Η εικόνα “http://www.bosnia.org.uk/images/reports/srebrenica%20-%20safet%20zec1.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.


http://www.endoftimes.net/pic/Bosnakat.jpg

"Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας. Όταν τραγουδάμε εμπρός στους εκφραστικούς πίνακες των ζωγράφων όταν σκύβουμε εμπρός στα άχυρα μιας καμμένης πόλεως όταν προσεταιριζόμεθα την ψιχάλα του ρίγους είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας γιατί ό,τι και αν επιδιώξουμε δεν είναι δυνατόν να πούμε όχι να πούμε ναι χωρίς το μέλλον του προορισμού μας όπως μια γυναία δεν μπορεί να κάμη τίποτε χωρίς την πυρκαγιά που κλείνει μέσα στη στάχτη των ποδιών της. Όσοι την είδαν δεν στάθηκαν να ενατενίσουν ούτε τα συστρεφόμενα κηπάρια ούτε την ευωχία των μαλλιών που λατρεύτηκαν ούτε τα σουραύλια των εργαστηριακών μεταγγίσεων από μια χώρα σε φλέβες κόλπου θερμού προστατευομένου από τα εγκόσμια και τα μελτέμια της κυανής ανταύγειας λυγηρών παρθένων. Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντος μιας πολυσύνθετης σημαίας που κρατεί τους εχθρικούς στόλους εμπρός στα τείχη της καρδιάς μου κατοχυρώνοντες ψευδαισθήσεις πιστοποιούντες ενδιάμεσες παρακλητικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να νοηθή το αντικείμενον της πάλης. Στιγμιότυπα μας απέδειξαν την ορθότητα της πορείας μας προς τον προπονητήν του ιδίου φαντάσματος της προελεύσεως των ονείρων και του καθενός κατοίκου της καρδιάς μιας παμπαλαίας πόλης. Όταν εξαντληθούν τα χρονικά μας θα φανούμε γυμνότεροι και από την άφιξι της καταδίκης παρομοίων πλοκαμιών και παστρικών βαρούλκων γιατί όλοι μας είμεθα εντός της σιωπής του κρημνιζομένου πόνου στα γάργαρα τεχνάσματα του μέλλοντός μας"

Μία Χιονοστιβάς Κρημνιζομένη

Ανδρέας Εμπειρίκος


Συνεχίζεται…


Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (...όχι πια Madonna Sixtina)


http://www.triaridis.gr/melenialemonia/book/
3
(Το κορίτσι με το λεμόνι -
κι όχι πια Madonna Sixtina)

Ήταν εκείνο το ξημέρωμα
στην ακροθαλασσιά,
εκεί όπου έσκαζε το μελανό κύμα,
εκεί όπου έσκαζε το αίμα της Λερναίας Ύδρας,
εκεί όπου έσκουζε ο ρόγχος του Αίαντα.
Κόκκινος και γκρίζος ο κόσμος,
ναι, ήταν εκείνο το ξημέρωμα
στην ακροθαλασσιά μου.
Ένα κορίτσι φάνηκε μέσα από τα νερά,
γυμνό κι απελπισμένο -
θέριζε, θέριζε η απελπισιά
τις βλεφαρίδες της.
Κι είχε στα χέρια της
μια λησμονιά
μια μελανιά
ένα λεμόνι
Κι είχε στα μάτια της
ένα μελένι
ένα λεμόνι
ένα αμόνι
Κι είχε στο στήθος της
ένα λεμόνι
ένα σπουργίτι
ένα δρολάπι
Μίλησε τότε το σπουργίτι
με τη ματωμένη τραχιά φωνή του.
Από αιώνες μάς μιλούν
για τη λανθασμένη ακροθαλασσιά,
για τη λανθασμένη αγάπη,
για τα λανθασμένα τρέμουλα του πιγουνιού μας·
από αιώνες μάς μιλούν
για τις τρομερές Σειρήνες,
το πλανερό τραγούδι τους, το φριχτό τους πρόσωπο,
την αμαρτία που σκουληκιάζει την ψυχή του ανθρώπου,
μα πώς σερμπέτιασαν έτσι τα κίτρα,
πώς ζαχάρωσαν έτσι τα πικραμύγδαλα,
κι οι λεμονιές καρπίζουν μελένια λεμόνια.
Ανάποδα, ανάποδα να γυρίσει ο κόσμος
κι η Ιστορία να τρέχει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα,
να φωνάζει αρχαγγέλους και φλογοβολιστές για βοήθειά της.
Μην ανησυχείτε, λοχαγοί και στρατιώτες,
παπάδες, θεολόγοι, ψυχολόγοι και ποιητές,
πάντοτε στο τέλος είστε οι νικητές,
οι άνθρωποι πλάστηκαν για να σφάζουν βρέφη,
να καίνε σάρκες και να πυροβολούν μέσα στο μουνί των γυναικών,
οι άνθρωποι πλάστηκαν για να φοβούνται,
έτσι δεν είναι;

http://www.holocaust-education.dk/images/billeder/77021.jpg

Ω, μην ανησυχείτε,
μπορείτε να βρείτε τους αντίχριστους που σας χρειάζονται,
μπορείτε να βρείτε τους απαραίτητους απίστους,
τους απαραίτητους εχθρούς και τα απαραίτητα πρόβατα
που χάθηκαν στο μαύρο δάσος.
Αυτά είπε το σπουργίτι
με την τραχιά ματωμένη του φωνή
κι έπειτα πέταξε αδύναμα,
χάθηκε στον γκρίζο αγέρα.
Κι ευθύς μια βοή ακούστηκε,
ερχότανε από μακριά, ώσπου μας τύλιξε·
ήτανε το δρολάπι που απαντούσε:
Αα και βου και θου και ου –
στο στήθος των ονείρων μας βρίσκεται
το κλαδάκι της μυγδαλιάς που σου πήρε ο άνεμος
η τρελλή ροδιά, τον άλλο χρόνο μπορεί να ανθίσει
με τρία ρο και τέσσερα λάμδα.
Στο στήθος των ονείρων μας βρίσκεται
το μενταγιόν με το παλιό αίνιγμα
ποιος είναι αυτός που πατάει το κουμπί
και πέφτει η βόμβα;
Αα και βου και θου και ου –
στο στήθος των ονείρων μας βρίσκονται
οι τυφλοί Βούλγαροι που ανεβαίνουν το ποτάμι,
οι πυραμίδες του Τιμούρ Λενκ,
το μανιτάρι της Χιροσίμα –
εσύ το ονειρεύτηκες,
εσύ πάτησες το κουμπί.
http://www.wilpf.org/files/Hiroshima.jpg
Αα και βου και θου και ου –
στο στήθος των ονείρων μας βρίσκεται
και ο δενδρόκηπος που είναι γιομάτος με γυμνόστηθες κόρες,
σειρήνες, μέδουσες και ερινύες,
σερμπέτικες αμαρτίες και λιγωμένα φίδια,
με λιγωμένη βλάστηση και λιγωμένους καρπούς.

http://xxos.net/resources/images/vietnam_napalm_girl.jpg
Αα και βου και θου και ου – να ανησυχείτε,
ω, να ανησυχείτε, λοχαγοί και στρατιώτες,
παπάδες, θεολόγοι, ψυχολόγοι και ποιητές,
ποτέ δεν θα σας υπακούσω,
ποτέ δεν θα υπακούσω στους Παντοκράτορές σας,
είμαστε άνθρωποι και θα γεννάμε ανθρώπους,
είμαστε τέρατα και θα γεννάμε τέρατα,
είμαστε σάρκα και θα γεννάμε σάρκα,
είμαστε άνεμος και θα γεννάμε άνεμο·
έστω - είμαστε φόβος και θα γεννούμε φόβο,
μα διαλέξαμε να πεθαίνουμε,
να μείνουμε μάταιοι και αμαρτωλοί,
να μείνουμε αμαρτωλοί μέχρι το τέλος.
Έτσι φύσηξε το δρολάπι –
κι έτσι έσβησε.
Και τότε το κορίτσι με τη λησμονιά,
το κορίτσι με τη μελανιά,
το κορίτσι με τις βλεφαρίδες
που θέριζαν, θέριζαν την απελπισιά,
έφερε το χέρι στο στόμα
και δάγκωσε κατάστηθα το λεμόνι της
εκεί, στην ακροθαλασσιά,
στην ακροθαλασσιά μου.

---

Messiah Ward


Συνεχίζεται…

Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (A Cry From The Grave - Muslim Genocide In Bosnia (1/11))


Στις 11 Ιουλίου του 1995 ο Σέρβος παραστρατιωτικός Ράντκο Μπλάντιτς μπαίνει στην πόλη της Σρεμπρένιτσα πεζή. Κοιτάζει την κάμερα της σερβικής τηλεόρασης που τον ακολουθεί και βγάζει το πατριωτικό του διάγγελμα: «Εδώ είμαστε στις 11 Ιουλίου 1995 στη σερβική Σρεμπρένιτσα, λίγες μέρες πριν από την ιερή γιορτή των Σέρβων. Δίνουμε αυτή την πόλη στο σερβικό έθνος ενθυμούμενοι την εξέγερση κατά των Τούρκων. Ηρθε η ώρα να πάρουμε εκδίκηση από τους Μουσουλμάνους». Κανείς δεν πίστεψε την τελευταία του φράση, διότι κανείς ποτέ δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι στην Ευρώπη, στο τέλος του 20ού αιώνα, θα επακολουθούσε η σφαγή 8.100 αμάχων στο όνομα της εθνικής καθαρότητας της περιοχής.

Ελάχιστοι Ελληνες γνωρίζουν το χρονικό της μεγαλύτερης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σφαγής σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το ντοκιμαντέρ «A cry from the Grave» («Μια κραυγή από τον τάφο») του Leslie Woodhead μπορεί να προβλήθηκε στο Βελιγράδι, αλλά δεν το είδαμε στην Αθήνα. Οι ορθόδοξοι Σέρβοι «αδελφοί μας» καθώς και οι Ελληνες μισθοφόροι που συμμετείχαν σ’ αυτή τη σφαγή παραμένουν ταμπού για τα εγχώρια πράγματα. Οι απέραντοι μαζικοί τάφοι που συνεχίζουν να αποκαλύπτονται στη μαρτυρική αυτή πόλη, είναι για τη χώρα μας μια τραγική λεπτομέρεια ενός «εμφυλίου», όπως μάθαμε να λέμε, και όχι το αποτέλεσμα της συστηματικής εθνοκάθαρσης που χρόνια επιχειρούσε ο άρτια εξοπλισμένος σερβικός στρατός - που για τα προσχήματα ονομαζόταν «σερβοβοσνιακός».

(Μια κραυγή που δεν θα ακούσουμε...
Πάσχος Μανδραβέλης
02/11/2007 )



Προς τι ο τρόμος στα μάτια τους; (Κείμενα και Σύνδεσμοι Β')

Ντύλαν Τόμας

from Rizobreaker Blog

30 χρόνια μετά τη "νέα ερωτική αναρχία". Μια μέρα μετά την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

from NIEMANDSROSE

Παγκόσμια μέρα κατά του AIDS, μία είναι η συνταγή: αχαλίνωτο σεξ και προσευχή!

from 1010011010

Νaples "miracle chair" draws childless couples

Συνωστισμός στη θαυματουργή καρέκλα.
Reuters

Μια συνηθισμένη παλιά καρέκλα, σκεπασμένη με μια τριμμένη κουβέρτα, σε τριάρι διαμέρισμα εργατικής συνοικίας της Νάπολης προσελκύει τελευταία χιλιάδες παπικές γυναίκες από όλο τον κόσμο, που πιστεύουν ότι μπορεί να τις βοηθήσει να τεκνοποιήσουν. Το «θαυματουργό» κάθισμα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του προσκυνήματος της «Αγίας» Μαρίας - Φραγκίσκης («των Πέντε Πληγών του Ιησού»), της οποίας τα «θαύματα» περιγράφονται με λεπτομέρειες σε πάμπολλες ιστοσελίδες.

Η δημοσιότητα που έλαβε το προσκύνημα προκαλεί τώρα συνωστισμό πιστών στο στενό της οδού Σπεραντσέλα (πίστη στα ιταλικά).

«Η Αγία σάς περιμένει» λέει στους πιστούς η αδελφή Ελίσα, η 65χρονη δραστήρια μοναχή του τάγματος του Αγίου Πέτρου της Αλκαντάρα, υπεύθυνου για τη φύλαξη του προσκυνήματος εδώ και δύο αιώνες, μόλις ολοκληρωθεί η «Θεία λειτουργία» στο διπλανό παρεκκλήσι. Οι πιστοί καθοδηγούνται αμέσως μετά σε απότομο κλιμακοστάσιο που καταλήγει στο δωμάτιο όπου μόνασε η Αγία, κατά κόσμον Μαρία Ρόζα Νικολέτα Γκάλο, μέχρι τον θάνατό της το 1791.

Πουκάμισο από ακατέργαστο τραχύ μαλλί και ένα μαστίγιο, που κρέμονται στον τοίχο, θυμίζουν στους προσκυνητές τις σκληρές αυτοεπιβεβλημένες συνθήκες ζωής της «Αγίας».